Το Ευρωπαϊκό Ρύζι που παράγεται στην Ελλάδα

Η συστηματική καλλιέργεια ρυζιού στην Ελλάδα ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50, όταν εισήχθη ως μία καινοτόμα καλλιέργεια, με την ιδιότητα να «ξεπλένει» το έδαφος και να βελτιώνει την ποιότητά του. Έκτοτε, το ελληνικό ρύζι διατηρεί δυναμική παρουσία τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και στο εξωτερικό. Οι ορυζώνες βρίσκονται κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, στο Δέλτα των ποταμών Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, αλλά και στις παρόχθιες περιοχές των ποταμών Αχελώου, Σπερχειού και Έβρου.

Η περιοχή του Δέλτα των ποταμών Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα ανήκει επίσης στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών Natura 2000 και επιπλέον προστατεύεται από τη Σύμβαση Ramsar. Σε αυτή την περιοχή έχουν καταγραφεί διάφορα είδη πτηνών, πολλά από τα οποία βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας. Εκτός από την πλούσια ορνιθοπανίδα, αυτή η προστατευόμενη περιοχή φιλοξενεί πολλά άλλα προστατευόμενα ζώα, όπως τον ευρωπαϊκό κάστορα, την ευρασιατική βίδρα, λύκους και τσακάλια.

Σήμερα στην πεδιάδα της Θεσσαλονίκης παράγεται περίπου το 75% του ελληνικού ρυζιού, γεγονός που το καθιστά ένα αγροτικό προϊόν με ιδιαίτερη σημασία για την τοπική οικονομία. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται κυρίως οι μεσόσπερμες ποικιλίες τύπου Japonica, όπως Ronaldo, Carolina και Gloria CL, οι οποίες έχουν προσαρμοστεί στο κλίμα της Ελλάδας.

Τα ήπια καλοκαίρια, σε συνδυασμό με τους νότιους ανέμους και τα υφάλμυρα εδάφη, αποδίδουν στο ρύζι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως το χαμηλό ποσοστό φθοράς κατά τη μεταποίηση, που είναι μικρότερο από 0,5%, και την ιδανική ποσότητα αμύλου, που συντελεί στη διατήρηση της υφής του.

Το ρύζι που παράγεται στην Ελλάδα έχει κόκκο σχήματος οβάλ, που «κλειδώνει» την υγρασία όταν μαγειρεύεται. Κατά το μαγείρεμα διατηρείται η σπυρωτή μορφή, ενώ ταυτόχρονα παραμένει η κρεμώδης και βελούδινη υφή του, και γι’ αυτό χρησιμοποιείται συχνά σε πιάτα με γεμιστά, όπως ντομάτες, καλαμαράκια, πιπεριές και κολοκυθάκια.